Preminuo mitropolit Amfilohije

Iz Mitropolije crnogorske- primorske saopšteno da je mitropolit  preminuo jutros u osam sati i 20 minuta poslije primanja Svete Tajne Pričešća.

“O svim drugim detaljima u vezi sa sahranom visokopreosvećenog Mitropolita javnost će biti uskoro obaviještena. Vječan spomen i Carstvo Nebesko”, navode iz Mitropolije.

On je 6. oktobra primljen u Klinički centar, kada mu je potvrđeno prisustvo koronavirusa. 

Tokom jučerašnjeg kontrolnog pregleda otkriveno je da mitropolit otežano disao uz bol u grudnom košu.

Načelnica pulmološke klinike Kliničkog centra Crne Gore, dr Jelena Borovinić Bojović, kasno sinoć je pojasnila da je do naglog pogoršanja Amfilovijevog zdravlja došlo zbog razvijanja pneumomediastinuma kao posljedice obostrane difuzne upale pluća uzrokovane koronavirusom, kao i posljedicom dugotrajne oksigene terapije. Ona je tada kazala da je Amfilohijevo stanje ozbiljno, i da je nakon urađenog skenera pluća i plućnih arterija i napredovanja respiratorne insuficiencije intubiran i postavljen na mod invazivne ventilacije.

Amfilohije je bio dugogodišnji mitropolit crnogorsko-primorski, a ranije i episkop banatski (1985—1990).

Rođen je kao Risto Radović, sin Ćira i Mileve Radović, na Božić 7. januara 1938. godine u Barama Radovića u Donjoj Morači. Završio je Bogosloviju Svetog Save u Beogradu. Na Bogoslovskom fakultetu SPC u Beogradu diplomirao je 1962. godine. Pored teoloških nauka, na Filozofskom fakultetu u Beogradu, studirao je klasičnu filologiju. Postdiplomske studije nastavlja u Bernu i Rimu. Odatle prelazi u Atinu, u kojoj, za vrijeme sedmogodišnjeg boravka, pored svakodnevne parohijske službe, doktorira, a tezu, koju piše na grčkom jeziku, o Svetom Grigoriju Palami, brani uz najvišu ocjenu. Potom, godinu dana provodi na Svetoj gori, a onda je pozvan da predaje na Ruskom pravoslavnom institutu „Sveti Sergije“ u Parizu od 1974. do 1976, gdje uz ostalih pet jezika koje je savladao, usavršava i francuski jezik.

Zamonašio se 1967. u Grčkoj, gdje je potom 21. jula 1968. postao jeromonah.

Po povratku u Beograd je izabran za dekana Bogoslovskog fakulteta i vanrednog profesora, da bi krajem 1985. rukopoložen je za episkopa banatskog sa sjedištem u Vršcu, odakle je uoči Božića 1991. godine došao na Cetinje kada biva ustoličen za mitropolita crnogorsko-primorsko-skenderijsko-brdsko-zetskog i egzarha pećkog trona, preuzevši titulu kojom se prije njega služio vladika Vasilije. 

Pokrenuo je 1992. glasilo „Svetigora“, kao i široku izdavačku aktivnost. Tokom 1998. pokrenuo je i Radio Svetigora.

Predavao je na Bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu od 1980. do 2005, kada se povukao zbog obaveza. Pored teologije i filozofije, bavio se esejistikom i prevodilaštvom. Podstakao je obnovu i podizanje više crkava i manastira. Godine 1996. je uredio zbornik Jagnje Božije i zvijer iz bezdana, u kome se izlaže pravoslavna filozofija rata. Po prvi put u istoriji, MCP su 1993. posjetila dva najistaknutija patrijarha, carigradski i ruski. Te iste godine po prvi put je Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve održan u Mitropoliji crnogorsko-primorskoj.

Nakon hospitalizacije patrijarha Pavla 13. novembra 2007. godine, Sveti arhijerejski sabor Srpske pravoslavne crkve je odlučio da privremeno prenese dužnosti patrijarha srpskog na Sveti arhijerejski sinod Srpske pravoslavne crkve na čelu sa Amfilohijem, kao zamjenikom patrijarha. Nakon smrti patrijarha Pavla, 15. novembra 2009, na vanrednoj sjednici Svetog arhijerejskog sinoda izabran je za mjestobljustitelja patrijaraškog trona.

Odlukom Svetog arhijerejskog sinoda od 21. maja 2010, imenovan je za administratora Eparhije raško-prizrenske, a prestao je to biti 26. decembra 2010. godine nakon uvođenja episkopa lipljanskog Teodosija u tron episkopa raško-prizrenskih. Na redovnom majskom zasijedanju Svetog arhijerejskog sabora održanom u od 17. do 26. maja, Amfilohije je imenovan za administratora novoosnovane Eparhije buenosajreske.

Amfilohije je bio drugi po rangu među episkopima u hijerarhiji SPC, odmah nakon patrijarha srpskog. Februara 2012. dobio je počasni doktorat Instituta Svetog Sergija u Parizu.